1955 წლის 1 დეკემბერს, მონტგომერში გადატვირთულ ავტობუსში შავკანიანთა ცნობილმა უფლებების დამცველმა, როზა პარკსმა ავტობუსის მძღოლს უარი განუცხადა დაეთმო თავისი ადგილი თეთრკაიანი მგზავრისთვის. მძღოლმა პოლიციას გამოიძახა. ამის გამო პარკსი დააჯარიმეს და დააკავეს.როზა პარკსის დაკავებას მოჰყვა პროტესტები, რომელიც დიდ წინააღმდეგობაში გადაიზარდა. თუმცა, ორგანიზაციას სჭირდებოდა ლიდერი, რომელიც დაეხმარებოდა სეგრეგაციის წინააღმდეგ ბრძოლის გაფართოებას. მათ შეარჩიეს ნაკლებად ცნობილი მარტინ ლუთერ კინგი. შავკანიანმა მოსახლეობამ მარტინ ლოუთერ კინგის მეთაურობით საქალაქო ავტობუსებს ბოიკოტი გამოუცხადეს.
მარინ ლოუთერ კინგმა სეგრეგაციის წინააღმდეგ ბრძოლისას ერთადერთი მოთხოვნა განუცხადა: სეგრეგაციის გაუქმება საქალაქო
ბოიკოტის შედეგად ავტობუსის კამპანიებმა დიდი ზარალი ნახეს. მგზავრთა დაახლოებით 70 პროცენტს შავკანიანები შეადგენდნენ. ისინი 381 დღეს აპროტესტებდნენ სეგრეაციას.
1956 წელს უზანაესმა სასამართლომ რაიონულ სასამართლოსთან ერთად მიიღო გადაწყვეტილება, სადაც გამოცხადდა, რომ შავკანიანთა სეგრეგაცია უკანონო იყო.
,, ავტობუსების ბოიკოტმა" როზა პარკსი რასობრივი სეგრეგაციისადმი წინააღმდეგობის სიმბოლოდ აქცია, აქციების სულისჩამადგმელი და ორგანიზატორი მარტინ ლუთიერ კინგი კი ფერადკანიანთა სამოქალაქო უფლებების დამცველი მოძრაობის უდავო ლიდერი გახდა.
No comments:
Post a Comment